Van reisredacteur Hein van Beek: Reizen is mijn lust en mijn leven. En dat al sinds ik kan lopen. Een reis hoeft niet meteen naar Patagonië of het Kruger Park te zijn. Dichtbij kan ook, het gaat bij mij om de belevenissen van het moment. Reizen op de vierkante meter noem ik dat. Als kind had ik het geluk dat ik opgroeide in een provinciestad. Rustig, monumentaal en vriendelijk. Mijn geboortehuis stond vlakbij het station, daar was altijd wat te beleven. We reisden wat af. Eerst in de straat zelf, vervolgens in en om het station. En zat je een half uurtje op de fiets, dat was heel gewoon, dan was je op de Veluwe met al zijn uitgestrekte bossen. Hutten bouwen, wuivertje of het douanespel spelen. Of dichter in de buurt, iets buiten de stad, naar de Zeven weitjes, met een emmertje en visnetje om stekelbaarsjes te vangen of om de eerste kikkerdril te bemachtigen. Iets ouder ging de reis de stad in. Met een vriendje naar Vroom & Dreesmann. Een reis door de speelgoedafdeling. We gingen alsmaar verder en verder. Van Salland naar de Kop van Overijssel. Met de auto, te voet en over het water. Vervolgens naar de Alpen, berg op, berg af. De wereld werd alsmaar groter. Ik zag en zie veel, van Zuid-Amerika, Afrika, Australië en Japan, tot Limburg en Noordoost Groningen. Nu vaak voor mijn werk, ik schrijf wat af. De leukste B&B’s, de mooiste hotels, de meest knusse restaurants. Op elke plek probeer ik minimaal een uur te voet de weg te verkennen. Dat is niet alleen gezond, je eet wat af op al die plekken, maar ook heel leerzaam. En waar was het nou het mooiste, het beste, het spannendste? Ik zou het echt niet weten. Het gaat namelijk over het moment zelf. Tien minuten wandelen in de eerste voorjaarszon in De Wijk is misschien wel waardevoller dan een week in de Franse Alpen of een herbergtocht in Italië. Het gaat om het gevoel van het moment, de interactie. En dat creëer je zelf, met die ander of die bijzondere omgeving. Rondkijken, luisteren, spreken, zwijgen, genieten. En dat staat los van afstand, luxe of tijdspanne. In de komende blogs zal ik die momenten te voet proberen aan het scherm toe te vertrouwen.
