Omgekeerde ijspegels

Met het kruiende ijs op de Afsluitdijk en de Elfstedentochtkoorts van afgelopen winter, lijkt het erop dat de échte winters terug zijn. Of niet? We genieten geregeld van de schoonheid van besneeuwde duinen, spierwitte weilanden en de verstilde sfeer op een bevroren meer. Zoals aan de Friese kust bij Hindeloopen, waar ingevroren stengels als omgekeerde ijspegels 
in het licht schitteren. Aan het begin van de ijsperiode, als het water nog relatief warm is, spat het tegen de rietstengels die in de lucht zijn afgekoeld tot beneden nul. Zolang het water nog tegen de oevers klotst, groeit het ijs op de stengels laagje voor laagje aan. Het levert spectaculaire plaatjes op, die beter in ons geheugen blijven hangen dan de mottige dagen die er onvermijdelijk op zullen volgen. Daarop door filosoferend zou het ook best eens zo kunnen zijn dat de winterlandschappen van de Hollandse meesters en foto’s en filmbeelden van écht strenge winters ons geheugen stevig hebben beïnvloed. Taferelen als dit zijn de ‘icing on the cake’, die ons de natte, sombere dagen makkelijk doen vergeten.