Dol als hij is op traditie kostte het Robert Jan geen enkele moeite om te integreren in het Schotse leven. Ook zijn vrienden sluiten perfect aan bij zijn levensstijl. Zoals wandelstokkenmaker Charlie McNeill.
Sterke band
Voor Robert Jan is zijn leven in de Highlands onlosmakelijk verbonden met zijn goede vriend en toeverlaat Charlie McNeill; een natuurmens pur sang. “Ik ken Charlie al dertig jaar, toen ik nog in Nederland woonde, belden we elke maand. We hebben samen een enorme band opgebouwd tijdens de jacht en het vliegvissen. Via hem heb ik veel mensen leren kennen. Hij is inmiddels 79 jaar en nog steeds actief; hij vist graag op forellen en zalm. Als mijn zoontje hier is, gaat hij altijd wel een keer mee op het vissersbootje van Charlie. Die twee kunnen het goed met elkaar vinden. Geschoten wild breng ik ook naar hem toe. Hij plukt de fazanten, eenden en patrijzen en prepareert de jachttrofeeën.”
Stok voor balans
“Charlie heeft nog een opmerkelijk talent: hij maakt geweldige wandelstokken van hazelaar. Slanke maar oersterke wandelstokken – ik heb de mijne, met een eendenkop als handvat, al bijna dertig jaar. Elk jaar zet ik ’m in de bootlak. Vorig jaar was mijn stok gebroken, daar baalde ik enorm van. Gelukkig kon Charlie ’m vrijwel naadloos repareren. Uit voorzorg heb ik hem gevraagd een precies eendere reservestok te maken. Ik moet er namelijk niet aan denken dat ik ooit mis zal grijpen. Die stok hoort bij mij, ik heb ’m altijd mee als ik de heuvels in ga. Met de stok hou je jezelf in balans en kun je de grond aftasten op verborgen hobbels en kuilen.”
Lees ook: Robert Jan: “Ik heb gedaan wat mijn hart mij ingaf”
De mooiste wandelstokken
Charlie heeft zichzelf de techniek van wandelstokken maken eigengemaakt. Hij haalt zijn hout voor de stokken uit het bos en zoekt daar ook naar bijzondere vormen en knoeten in hout die hij kan gebruiken als handvat. In zijn schuur liggen bakken vol hout en ramshoorns die hij van boeren uit de omgeving krijgt. Die schuurt hij tot unieke handvatten. Zelf heeft hij de voorkeur voor een houten handvat, omdat dat warmer in de hand ligt. Voor hem is een stok goed gezelschap, hij gaat nooit zonder de deur uit. Als handigheidje heeft hij het uiteinde van zijn eigen stok van een magneet voorzien. Vooral nuttig tijdens het vissen op zijn bootje, hij kan zo zonder extra deining een visvlieg naar zijn kameraad toesteken.
Lezen over andere Schotse vrienden van Robert Jan? Je vindt ze in Seasons 2:
TEKST MARGRIET DE GROOT | FOTOGRAFIE ERNIE ENKELAAR
