Stijgende verbazing

Anne Bonthuis

11 november 2015

Tijdens het Festival International De Ballons in het Zwitserse Château-d’Oex stijgt Pieter Paul Koster met zijn piloot naar grote hoogtes. Een ballonvaart boven het dak van de wereld, met aanraakbare buizerds in een adembenemende stilte en een horizon die steeds verder wegdrijft. glashelder Uit meer dan vijftien verschillende landen zijn ballonvaarders naar het Zuid-Zwitserse plaatsje Château-d’Oex gekomen om deel te nemen aan het jaarlijkse Festival International De Ballons. Gisteren was de langgerekte vallei van waaruit opgestegen wordt, gehuld in dikke mist. Van ballonvaren kon toen geen sprake zijn. “Morgen wordt het een glorieuze dag”, luidde de voorspelling voor dit deel van de Zwitserse Alpen. De meteorologen hadden het juist, vandaag schijnt de zon uitbundig. Het zicht is glashelder en er staat praktisch geen wind. Een prachtige dag voor een ballonvaart, onze allereerste. Een gezonde spanning maakt zich van ons meester. Stijgen door hete lucht, hangen in een rieten mand onder een enorme ballon; het is fascinerend en tegelijkertijd ook bevreemdend. Een gek idee, zo zonder vleugels en motoren de lucht ingaan. Gehuld in thermokleding verlaten we het hotel. Straks, om 11 uur, is het zover. Dan mogen we als een van de weinige niet-ballonvaarders instappen in een mandje. brullende vlammen Even buiten Château-d’Oex liggen de meeste ballonnen nog slap en leeg op het veld. Maar algauw worden de eerste ballonnen opgeblazen, eerst koude en daarna met warme lucht. Uit branders, gekoppeld aan langwerpige helium gastanks, schieten vijf meter hoge vlammen brullend de ballonnen in, die gaandeweg overeind gaan staan. De één na de andere ballon komt tot leven. Ook die van ons, een grote, zilvergrijze ballon van piloot Christian Dupuy. Hij is een ervaren ballonvaarder zoals ze dat zeggen. Toen de gebroeders Montgolfier in 1783 de allereerste ballonvaart ter wereld maakte, hadden ze het gevoel met een schip door de lucht te varen. Sinds die tijd wordt er over ‘ballonvaren’ gesproken. mont blanc Christian draait nu ook de tweede brander open. Een lange vlam schiet tevoorschijn. “Er kan niets misgaan”, zegt hij op rustige toon. “De ballon is gemaakt van onbrandbaar nylon. Als het in aanraking komt met vuur, dan ontvlamt het niet maar smelt het. Ik heb zoiets overigens nog nooit meegemaakt, het vuur is simpelweg te ver van de ballon verwijderd om schade aan te kunnen richten. De onderkant van de ballon bestaat uit de onbrandbare stof Nomex, katoen gedrenkt in een bepaalde substantie. Daarvan worden ook de overalls van brandweermannen en coureurs gemaakt. Bovendien ondergaan de ballonnen net als auto’s elk jaar een verplichte keuring.” ballon 32   Nog een paar maal spuwen de branders vuur en begint de ballon te trekken aan de lijn die door zes mannen wordt vastgehouden. “Los!” roept Christian als we helemaal startklaar zijn. Licht als een pluisje van de paardenbloem stijgen we op. Wat een bijzonder gevoel, zo zonder kracht of geluid van motoren hoger en hoger te klimmen. De ballonnen die nog op de grond staan, worden snel kleiner. Voor we het weten kijken we uit over de langgerekte vallei die onderdeel uitmaakt van het district Pays-d’Enhaut. glazen stilte Het vertrekpunt is niet zomaar gekozen, zo horen we van Christian. Rond Château-d’Oex heerst volgens onze piloot een microklimaat, dat door een natuurlijke samenloop van omstandigheden is ontstaan. Hoge bergketens aan weerskanten beschutten het dal waarin het plaatsje ligt. In de vruchtbare vallei is de temperatuur doorgaans hoger dan in de bergen. Doordat de wind hier verschillende malen per dag van richting kan veranderen, is het soms mogelijk om weer op dezelfde plek te landen. De omstandigheden zijn dus ideaal voor ballonvaarders. ballon 21 We zitten inmiddels op tweehonderd meter hoogte, maar stijgen verder langs besneeuwde berghellingen. Christian zet de brander nog eens open, en weer maken we een luchtsprongetje. Er is nu geen enkel geluid meer te horen. De glazen stilte accentueert de wonderschone wereld van de besneeuwde Alpen. Er staat hier totaal geen wind. Zeker tien minuten lang hangen we roerloos op één plek. Een buizerdpaar schroeft zich in weidse kringen de lucht in, terwijl we ze bijna kunnen aanraken. bergtoppen Christian buigt zich regelmatig over de rand van de mand. “Ik kijk of er iemand recht onder ons zit. Een ballonvaarder onder ons kan door de omvang van zijn ballon ons niet zien. Om een botsing te voorkomen, moet de bovenste ballon het overzicht bewaren en altijd sneller stijgen. Maar er zit niemand onder ons, dus we hoeven ons niet te haasten en kunnen langzaam verder omhoog. Dat is ook beter, want de lucht wordt steeds ijler.” Een lichte bries drijft ons plotseling zuidwaarts door de vallei. We varen hoog boven dichte dennenbossen en verblindend witte sneeuwvlakten, hier en daar doorsneden door dunne lijntjes waarover een enkel blinkend miniatuurautootje rijdt. Onze piloot geeft nog wat vuur, zodat de bergtoppen langzaam dichterbij komen. Het wordt stil in de mand alsof woorden de magie van deze serene, stille tocht zouden kunnen doorbreken. We blijven stijgen en komen boven de bergtoppen uit. Een landschap van honderden bergen, witglanzend in het zonlicht, ontvouwt zich onder ons. Onverzettelijk strekken de Alpen zich uit, terwijl de horizon zich steeds verder naar achter verplaatst. ballon 27   De hoogtemeter van Christian geeft nu drieduizend meter aan. Hij blijft echter de brander opendraaien. In stilte naderen we de vierduizend meter. In de verte steken de Mont Blanc en de Matterhorn als machtige kathedralen boven de omliggende bergen uit. Het meer van Genève glanst als gepolijst zilver. Ruim twintig minuten mogen we genieten van het indrukwekkende uitzicht, maar dan trekt Christian aan een lang rood koord. Het zit vast aan wat hij de parachute noemt, een soort deksel van kunststof die door de hete lucht tegen de ronde opening bovenin de ballon gedrukt wordt. Door de parachute af en toe een stuk naar binnen te trekken, laat Christian warme lucht ontsnappen en begint de ballon geleidelijk te dalen. aarde Langzaam zakken we terug naar de aarde. Eerst komen de witte Alpentoppen weer dichterbij, daarna volgen we de hellingen naar de vallei. Vederlicht en met Zwitserse precisie laat Christian de ballon landen op slechts vijftien meter van de plek waar we zo’n anderhalf uur geleden opstegen. Zelf ballonvaren boven de Alpen? Klik dan hier   FB-reizen

WORD ABONNEE

Recente editie


Schrijf je in voor de nieuwsbrief!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."



Meer Reisverhalen