Het is alsof ze er al eeuwen staan, de zeven houten Anako-lodges in het Zwitserse gehucht La Forclaz, maar in werkelijkheid zijn ze afkomstig uit omliggende dorpen. De bevlogen architect Olivier Cheseaux redde ze van de ondergang en gaf ze een nieuw leven op deze magische plek.
Authentiek maar met hedendaags tintje
-Door Kat de Baerdemaeker- Wanneer ik aan kom rijden in La Forclaz, genesteld tegen de flanken van de Val d’Hérens, word ik verwelkomd door een toom kippen aan de kant van de weg. Ze zijn de enige levende wezens die ik zie in het slaperige bergdorpje. Nadat ik de auto netjes heb achtergelaten aan de rand van het dorp, rol ik mijn koffer door een dunne sneeuwlaag heuvelop achter me aan. De sleutel tref ik met een code aan in het sleutelbakje aan de deur van Le mayen à Etienne, een van de zeven lodges van Anako. De lodges waren oorspronkelijk graan- en hooischuren die met hun zonverweerde hout zo typerend zijn voor de streek. Toch had het maar een haar gescheeld of ze waren als brandhout opgegaan in rook. Eigenaar Olivier Cheseaux kocht ze op om ze van de ondergang te redden, zo vertelt hij als we elkaar later die dag ontmoeten. “Ik ben hier zelf opgegroeid en ken ze vanuit mijn jeugd, de oude stallen, graanschuurtjes en ‘mayens’, refuges waar de boeren in verblijven wanneer ze hun vee op hoger gelegen weilanden laten grazen. Met de jaren kwamen de eeuwenoude houten bouwsels steeds meer in verval. Vaak waren de kosten voor restauratie te hoog en raakten ze in ongebruik om vervolgens, geteisterd door de natuurkrachten, als een kaartenhuisje in te storten om ten slotte als brandhout te worden opgestookt. Als architect, maar vooral door mijn persoonlijke band met de streek, voel ik me betrokken. Dat hiermee de authenticiteit van het berg- landschap langzaam maar zeker voorgoed dreigde te verdwijnen, was voor mij de aanleiding om een lap grond te kopen en er een aantal afgebroken schuren opnieuw op te bouwen. Op authentieke wijze, maar wel met een hedendaagse invulling.” En inderdaad, het interieur van de lodge is verrassend anders dan de buitenkant. Ik zie strak beton, blank hout, glas en een smaakvolle inrichting met vintage meubilair. Het is er gezellig warm. Zonder de oorspronkelijke structuur te veranderen, liet Olivier achter deuren en poorten grote ramen plaatsen die zorgen voor een betoverend uitzicht op de omringende natuur.
Elk stuk hout werd genummerd
Enkele jaren voordat Olivier aan zijn Anako-project begon, had hij zelf zo’n graanschuurtje omgebouwd tot vakantiewoning voor zijn gezin, om de drukte van de stad te ontvluchten. Ondanks zijn talrijke reizen naar alle uithoeken van de planeet was het voor hem telkens een verademing om de rust van La Forclaz, met zijn verweerde houten huizen, zijn authentieke boerderijen en vooral zijn ongerepte natuur en weidse panorama’s, terug te vinden. Dat ook vrienden en kennissen aan wie hij zijn vakantiestekje verhuurde ondanks de afgelegen ligging en het gebrek aan avondvertier razend enthousiast waren, lag mede aan de basis van het Anako-project. “Maar een vastomlijnd plan, een positieve financiële analyse en enorm veel enthousiasme ten spijt zagen banken en investeerders geen brood in deze afgelegen vallei waar tot halverwege vorige eeuw slechts een ezelspad naartoe liep, laat staan in het atypische complex van lodges in een vergeten gehucht”, vertelt Olivier. Toch was hij overtuigd van de haalbaarheid van zijn plan en zette onder meer zijn eigen architectenbureau in als onderpand om het benodigde bedrag te verzamelen, zo’n 2,7 miljoen euro. Uiteindelijk kon hij dankzij verschillende fondsen, vergunningen en gemotiveerde lokale ambachtslui aan de slag met de door hem opgekochte schuren en stallen, waarvan het hout zorgvuldig genummerd lag opgeslagen in een nabijgelegen gehucht.
Interieur van beton, hout en glas
“Anako is de naam van een sjamaan van een inheemse Amazonestam die in perfecte harmonie met de natuur leeft”, legt Olivier me uit. “Mijn idee over architectuur is daarmee vergelijkbaar: mijn missie is een habitat creëren waar de omgeving wordt gerespecteerd, beschermd en behouden.” Elk huisje draagt de naam van de boer of boerin van wie Olivier hem heeft gekocht: Le mayen à Pierre, Le mayen à Madeleine, Le mayen à Jean… De indeling, oppervlakte en inrichting van elke lodge is uniek. Olivier: “Elke unit is op zo’n manier ontworpen dat hij past bij de houten structuur die als een cocon rond het interieur van beton, hout en glas is opgetrokken. Hierbij werden de strengste ecologische principes en materialen gehanteerd, in harmonie met de natuur en de omgeving: beton van lokaal kiezel, duurzaam gekapt hout uit de streek, elektriciteit opgewekt uit zonnepanelen, verwarming met pellets uit de lokale zagerijen.” Ook de inrichting bleef sober en beperkt zich tot het allernoodzakelijkste. Hiervoor schuimde Olivier met zijn echtgenote brocantes en veilingen af op zoek naar vintage design.
Leven op het ritme van de natuur
Een verblijf in Anako Lodge is niet alleen een genot voor alle zintuigen, maar ook een manier om geestelijk helemaal tot rust te komen. Afgezonderd van de drukke wereld van alledag en met alleen maar schoonheid om je heen, laat je je meevoeren op het ritme van de dag en de natuur. Niet dat er kans is dat de verveling toeslaat. Alleen het uitzicht op de 4.357 meter hoge Dent Blanche en de Dents de Veisivi is honderd keer beter dan welke film ooit. En wie zich ’s ochtend met een Anako-ontbijtje wil verwennen met een kakelvers eitje en lokale bioproducten kan een mandje afhalen bij Gusti, de lokale kruidenier. De ochtendfitness pik je dan en passant al even mee.
Logeren in Anako Lodge
Anako Lodge in Le Forclaz, in de Zwitserse vallei Val d’Hérens, is het hele jaar door geopend. Elke seizoen heeft zijn eigen charme. Gelegen op 1.727 meter hoogte ligt er ’s winters een feeëriek sneeuwtapijt, in de lente bloeien er overal wilde alpenbloemen, ’s zomers is het er aangenaam koel en in oktober en november kleuren de larixbomen geel en is het licht er bijzonder mooi. Er zijn in totaal 7 lodges, afhankelijk van het type geschikt voor 2-12 personen. De moderne inrichting is minimalistisch, maar comfortabel. De lodges beschikken over vloerverwarming met aardwarmte en wifi. Sommige hebben een houtgestookt fornuis. Voor het ontbijt is een gevuld mandje te bestellen bij kruidenier Gusti in het dorp. La Forclaz telt slechts één restaurant. In de nabijgelegen dorpen Le Page, Les Haudères en Evolène zijn meer eetgelegenheden te vinden Doen Op verzoek worden diverse activiteiten georganiseerd in samenwerking met lokale partners: voedsel plukken in het wild, spoorzoeken, yoga, wandelen met sneeuwschoenen naar de hoger gelegen almen, ezelritten en voor de durvers een duovlucht met een paraglider. Als kers op de taart wordt door Val d’Hérens een kleine elektrische wagen ter beschikking gesteld met vrijwillige bijdrage om de omgeving op een duurzame manier te verkennen. www.anakolodge.ch Wandelen bij volle maan Locale berggids Pierre Burnier begeleidt tochten en trekkings van twee dagen in de wijde omgeving. Bij hem kun je onder meer terecht voor een wandeling op sneeuwschoenen bij volle maan. www.multirando.ch De streek Val d’Hérens maakt deel uit van het Franstalige deel van het kanton Le Valais (Wallis), dat bekendstaat om zijn natuur, traditie en authenticiteit. Voor wandelaars, langlaufers en alpinisten is dit een paradijsje. Bij de lodges beginnen diverse bewegwijzerde routes die je te voet, met sneeuwschoenen of langlaufski’s kunt verkennen. Skiën kan, hetzij beperkt, in het nabijgelegen Evolène en Arolla. www.valdherens.ch Lees ook: 5x mooie fietsbestemmingen in Europa MET DANK AAN WWW.MYSWITZERLAND.COM TEKST EN FOTOGRAFIE: KAT DE BAERDEMAEKER M.M.V. IVO VANHAMME