Zo vaak hij kan trekt Carlo Losi de bergen in van Parco Nazionale dell’Appennino Tosco-Emiliano. Hij plukt er wilde bloemen van hellingen, varens en mossen uit het bos en verzamelt er takken en stenen. In zijn bloemenwerkplaats ‘Cardo Atelier’ schikt hij de schatten van zijn geboortegrond tot natuurlijke stillevens. 
Cardo Atelier is anders dan de meeste bloemenwinkels in Italië. Hier vind je geen vazen vol bonte boeketten met glanzende strikken. Je wordt er niet bedwelmd door rozengeur en kunstmatige lelietjes-der-dalen odeur. In de bloemenstudio ruikt het zoet en kruidig; naar grasland aan het eind van een hete zomerdag. Op stellages van betonnen en houten tafeltjes staan composities van planten en bloemen die hier veelal groeien in het wild. Grijsgroene hertshoorns, varens en orchideeën staan er naast en door elkaar, zoals in de natuur. Ze wortelen in sobere potten, speciaal voor het atelier vervaardigd door ontwerper Franco Saccani. 
Gedroogde distels, kaardebollen en zonnehoeden hangen in bossen aan de muur; soms gemengd en dan weer soort bij soort, strak geschikt. Een gedroogde tak van een varen steekt mooi af tegen een grijze wand. Zo, met het strijklicht op de fijne, goudgele geveerde blaadjes, een fraai naturel kunstwerk. “Ik houd van varens”, zegt bloemdecorateur Carlo Losi. “Ze groeien in de wetlands op de Povlakte en geven een fijne frisheid aan de droge, Italiaanse zomer. Maar wat me nog het meest treft, is de decoratieve, grafische tekening.” Lavendelblauwe stekelbolletjes Boven zijn winkel verzamelt Carlo materialen in zijn ‘laboratorium’. In een krat liggen plukken mos te drogen bij het raam. Tientallen distels staan bij elkaar in een vaas; van edelweissachtige witte zonnetjes en lavendelblauwe stekelbolletjes tot pluizige oranje varianten. Verderop staan boeketten van verschillende grassen met gedroogde aren en pluimen. In een doos liggen honderden goudgele ginkoblaadjes bij elkaar; een stilleven an sich. En op één van de tafels stalde Carlo een keur van grillige takken uit; veelal wilde fruitbomen en rozen, mooi bemost en vol gedroogde bessen en bottels. In deze schatkamer voegt hij geplukte en gevonden soorten samen tot harmonieuze composities. Nooit in dezelfde samenstelling, vorm of kleurcombinatie; Carlo houdt van verandering. “Geen dag is hetzelfde in de natuur; de wind, het licht, de kou en zon hebben allemaal invloed op bloemen en de planten. Die dynamiek wil ik ook vangen in mijn werk. Je vindt nooit twee dezelfde boeketten in mijn winkel.” 
Minilandschappen Carlo noemt zijn creaties ‘minilandschappen’. Het zijn weerspiegelingen van de natuur zoals je die aantreft als je de Apennijnse bergen intrekt. Op die manier wil hij zijn klanten laten zien hoe veelzijdig én esthetisch die natuur is. En dat je een mooie sfeer kunt neerzetten met natuurlijke elementen. Zelf bracht hij zijn vakanties vroeger door in Parco Nazionale dell’Appennino Tosco-Emiliano. Zijn ouders hadden er een afgelegen huisje in de bergen. “Ik herinner me dat ik tijdens wandeling altijd van alles verzamelde. Bloemen, stenen en mooie takken. Thuis maakte ik daar dan kunstwerkjes van. Doordat ze indroogden, kon ik ze lang bewaren. Zelfs in de winter, wanneer het hier vol lag met sneeuw, had ik de bloemen nog om me heen.” 
De passie voor inheemse bergflora is altijd gebleven, net als de plukwandelingen in de Apennijnen. Tijdens een ontmoeting met een bloemist uit het dorp, ontstond een spontane samenwerking. “Ik kwam net terug uit de bergen met een mand vol veldbloemen. Samen schikten we de bloemen en praatten we over bloemschikken; over hoe we eigenlijk wel terug wilden naar de wortels van het ambacht; schikken met materialen uit je eigen omgeving. 
Geen kunstmatig gekweekte bloemen op de vaas in de winter, maar gedroogde bloemen, vruchten en zaaddozen om de seizoenen te verlengen.” Het gesprek bracht Carlo op het idee voor een open atelier. Zo werd Cardo Atelier een plek waar ontwerpers elkaar kunnen ontmoeten, samenwerken en inspireren. Gedroogde bloemen Elke week gaat Carlo twee keer de bergen in voor lange wandelingen. Alleen, want eenzaamheid is voorwaarde voor het creatieve proces dat zich daar afspeelt. De eerste wandeling is een oriënterende; Carlo spot oogstbare bloemen; meestal soorten die al zijn uitgebloeid: zodra de heftige kleuren vervagen, gaan de vormen spreken. “Felle kleuren vallen ook teveel op”, legt hij uit. “Een zo’n bloem trekt dan alle aandacht naar zich toe terwijl andere soorten ook de moeite waard zijn. 
Bovendien vind ik de ton-sur-ton tinten van gedroogde bloemen prachtig; die subtiele verschillen in kleur die mooi in elkaar overlopen. Ook kijk ik naar volume van bloemen en proporties; het is leuk om daarmee te spelen.” Tijdens de tweede wandeling van de week gaat de plukmand mee; Carlo loopt dezelfde route en verzamelt de bloemen en andere vondsten. Hij kijkt daarbij naar de relatie van de bloemen tot hun omgeving; een inspiratiebron tijdens het schikken van een boeket of tafelstuk. Pas als de bloemen mooi en stevig zijn ingedroogd in zijn laboratorium, werkt Carlo de ideeën uit. Paarse mariadistel Cardo Atelier staat vol met bijzondere schikkingen en dat weten ze in Reggio Emillio en omgeving. Klanten komen er voor natuurlijke decoraties waar ze maanden plezier van hebben. Maar Carlo ontwerpt ook in opdracht voor speciale gelegenheden. Diners bijvoorbeeld, waarbij wilde kruiden en vruchten zowel op het bord als in het tafelstuk zijn verwerkt. “Het klinkt misschien gek, maar ik heb er altijd een beetje moeite mee als er weer een mooi arrangement uit de winkel verdwijnt. Elk stuk is een element van het landschap dat ik hier creëer”, zegt Carlo lachend. 
Eén bloem herhaalt zich op meerdere plekken in het lichte atelier. Het is de naamgever van Carlo’s bedrijf: Cardo; de wilde paarse Mariadistel. “Hij verwelkomt je bij de ingang van het bos en staat ook bovenop de berg. Het leuke is; dit atelier staat ook op de oude Romeinse weg die ‘Cardo’ heet. Wellicht was het voor de stichters van deze stad ook al een belangrijke bloem. Voor mij straalt de distel kracht uit en symboliseert hij de schoonheid van de natuur hier in de Apennijnen: stoer, puur en prachtig, in al z’n eenvoud.” Fotografie: Fabrizio Cicconi & Francesca Davoli | Tekst: Mirjam Enzerink
