-Van reisredacteur Hein van Beek- Voor een lange wandeling is het mij nu veel te warm. Dus pakken we het anders aan. We hebben het geluk dat we midden in historisch Zwolle wonen. In een eeuwenoud huis, gebouwd op de fundamenten van de stadsmuur, vlak naast de vroeg 15e eeuwse Sassenpoort. Om de stad extra te kunnen verdedigen werd rond de stad een gracht gegraven, waarin tussen 1609 en 1616 bastions werden aangelegd. Anno 2013 zijn deze nog altijd even kenmerkend, bijzondere plekken waar parken of statige veelal 19e eeuwse herenhuizen zijn gebouwd. Op deze snikhete julidag besluiten wij al zwemmend de stad vanuit het water te bekijken. Met vier man sterk wagen wij ons in het water. Afspraak is dat we rustig doorzwemmen en niet op de uitdagende hardstenen trappen uitrusten. Vlakbij de Sassenpoort gaan we te water. Deze Harry Potter-poort staat op de lijst met 100 belangrijkste Nederlandse UNESCO-monumenten. We mogen er trots op zijn. Na een klein kwartier zwemmen, vlakbij een fontein, zien we twee schildpadden lekker zonnen op een boomstam. Vast eens vrijgelaten om een vakantieoppas te besparen. Maar ze doen het hier goed. De grootste is zo’n 20 centimeter lang. Op de achtergrond in een parkachtige omgeving het borstbeeld van de dichter Potgieter. Het na het Rijksmuseum meest gefotografeerde en beschreven museum van ons land, De Fundatie, glijdt langzaam langs ons heen. Architect Hubert-Jan Henket ontwierp het nu al monumentale ‘oog’ van Zwolle, ook wel de wolk genoemd, een opbouw gelijk een porseleinen champignon. Naast dit spannende museum ligt uitspanning Villa Suikerberg, dat ik vorig jaar in Seasons beschreef. Aan de andere kant de paleisachtige villa’s van de bon ton uit het einde van de 19e eeuw. We zwemmen verder, langs de verbouwde binnenvaartschepen, die nu dienst doen als woonhuis. We worden aangemoedigd, zwemmers zie je hier bijna niet, ofschoon het water schoon schijnt te zijn. Aan de linkerkant passeren we Park Eekhout, in Engelse landschapsstijl aangelegd, de plek waar de stadse kinderen eendjes leerden voeren. Rechts de voormalige limonadefabriek, aan de bovenkant strak witgepleisterd, en de oude molen. Deze schijnt nu voor een prikje te koop te zijn. Op het dak is een waanzinnig terras. Dan doemt het debacle van Zwolle op: de nieuwe loopbrug. Een prachtig ontwerp, een subtiel lijnenspel, bijna Italiaans. De brug is afgesloten: er zit of een fout in het ontwerp, in de materialen, ze lijken het niet te weten. Maar de brug hobbelt, en dat is vanuit het water extra goed te zien. Rechts de markt en het markante factorijhuis Hopmanshuis (anno 1663) dat op elke 18e eeuwse stadsprent zo goed te zien is. Hier was eens het handelscentrum van Zwolle. Hier kwamen de koopmansschepen, de hanzeschepen, eigenlijk alles wat voer, de stad in. We zwemmen de Thorbeckegracht in. Dat er handel gedreven werd is hier goed te zien. Eeuwenoude pakhuizen worden afgewisseld met statige patriciershuizen. Amsterdam in het klein. Rechts de stadsmuur met daartegen aangebouwd het beroemde Huisman, waar je scheepstouwen, olielampen en olie kocht. Daarnaast Zijda, de sleperij. Vroeger zat ik met dochter Japke in de klas. Wat was ze leuk. In een van de oude torens is nu een gezellig café met terras op avondzon, daarnaast restaurant De Librije. De Broerenkerk, waar Waanders een paar weken geleden zijn boekhandel opende, ligt daar weer schuin achter. Wat een collectie boeken en klassieke cd’s, en dat tussen orgel en gotische ramen. In een ongekende ambiance. Men rijdt er voor om, en terecht. Aan de linkerhand Zwolle’s BaiYok, het beroemde Thaise restaurant, met terras aan het water. We zwemmen even door en gaan over stuurboord. Achter het kerkbrugje, deze is lekker stevig, ligt het Ter Pelkwijkpark. Het oorlogsmonument van Titus Leeser, aan een gladgeschoren grasveld, met op de achtergrond de Engels aandoende Plantagekerk, heeft nu een tweeledige functie. Het verre verleden en het recente. Na crematies leggen nabestaanden nu vaak ‘hun’ bloemenzee aan de voet van deze historische plek. Dan beginnen de stadsvilla’s weer. Met eigen steigers, bootjes, lieflijke tuinen. Iets verderop gaan we uit het water, stappen we weer de gewone wereld in. Na twee uur en 15 minuten. Moe en voldaan. Bent u geen zwemmer, dan kunt u de route gewoon wandelen. Een aanrader!
