Oerwoud op Mallorca

seasons

21 juli 2013

berg mallorca

berg mallorca-Van reisredacteur Hein van Beek – Het is wat druk geweest, dus even geen blog. Dat was niet de bedoeling, maar het leven kan zo lopen. Nu zijn we met vakantie en niet zo maar een. We maken onze eigen grand tour, van maar liefst vijf weken lang. Met onze oude Saab, een cabriolet van maar liefst 20 jaar oud, donker groen met een lichtbruine kap. We reden via Zuid-België richting Toulouse, waar we in de Gers logeerden op een grote boerderij van vrienden. Van daaruit over de Pyreneeën richting Barcelona om met de ferry naar Mallorca over te steken. ‘ Wat moeten jullie daar’ hoorden we veelvuldig. ‘Putzfrauen Insel’ , disco’s, overvolle stranden, een mekka voor tattoos. Het eiland, dat net zo groot is als de provincie Utrecht,  heeft ongekend mooie plekken. En op zo’n plek zitten wij dus nu. Heuvelachtig, met olijf- en citroenbomen op het terrein, in een organisch gebouwd huis, vlakbij rustige stranden. Tegen de bergen aan. En ik, als fervent wandelaar, moest dus deze berg over, aan de andere kant zouden vrouw en kinderen naar het strand gaan. Navraag bevestigde de mogelijkheid. Een pad zou me in een dik uur naar het dal aan de andere kant van de berg brengen. En dan nog eens een half uur naar het strand. Naar de berg toe: een half uur, dus ik zou twee uur onder de pannen zijn. Koppig als ik ben ging ik zonder mobiele telefoon. Het is immers vakantie, en vroeger had je die dingen toch ook niet. Na een klein uur was ik zo goed als verdwaald. Een verstandig mens was teruggekeerd, maar daar ben je dan net te trots voor. Daarbij zaten vrouw en kinderen immers aan de andere kant! Klauterend over stenen, door prikstruiken, gras kwam ik na anderhalf uur boven aan. Met 30 graden Celcius dacht ik dat ik er in bleef. Geen pad naar beneden te bekennen, maar echt stijl leek het niet. Ik vond een klein geitenpaadje, midden in een soort van jungle. Benen zaten onder de schrammen, ik had natuurlijk geen lange broek aan. Na een half uur was ik totaal de weg kwijt, ik kon alleen aan de zon zien welke kant ik op moest. Na 3 uur stond ik totaal verwilderd en voor mijn gevoel onderaan de berg aan de andere kant. Een Duits stel dat daar net een wandeling maakte, keek me aan alsof ik een Japanner was die nog in 1946 uit het oerwoud komt zetten. Nog een half uur, met knalrode striemen en bloeden krassen, een bezwete tropenpet, een gezicht vol met modderstrepen, een door en door nat T-shirt kwam ik het strand op zetten. Blij zwaaiend naar vrouw en kroost. Nooit had ik zoveel aandacht op het strand. Met open mond werd ik bekeken. Alsof ik de eerste de beste zwerver was. De eerste de beste Putzfrau had me meteen in bad gedaan. Dat was helaas niet het geval. Meteen de zee in riep de familie. Zout heelt alle wonden. Dat heb ik geweten.

WORD ABONNEE

Recente editie


Schrijf je in voor de nieuwsbrief!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."



Meer Overig