Weinig worsten in de wereld zijn bezongen. Maar van één worst weten we het in elk geval zeker. In het lied ‘Dreuge worst’ zingt zanger Daniel Lohues: ‘Dreuge worst, dreuge worst…zol niet weetn wat ik zunder most’. Hij doelt duidelijk op de worst uit zijn eigen provincie Drenthe, waar de luchtvochtigheid – net als in Friesland, Groningen en Overijssel – erg geschikt is voor het drogen van vleeswaren. Elk dorp, en eigenlijk elke slager, heeft zijn eigen recept voor droge worst. De Drentse variant kent een paar kenmerken die hem anders maken dan zijn noordelijke collega’s. Zo is hij een stuk harder, doordat slagers hem wel een paar weken laten drogen. Dat geeft hem ook zijn gerimpelde voorkomen. Ook bevat deze Drentse worst vaak meer
vet en kruidnagels, zegt Corrie Veldman
van ambachtelijke slagerij Bouwman in de plaats Zuidwolde. Hoe kwamen ze in Drenthe eigenlijk aan die specerijen? “Vroeger werden kruiden vanuit Hanzestad Hamburg aangevoerd en werden ze aan
de noordkant de provincie binnengebracht. Nog steeds gebruiken slagers in het noorden van de provincie meer kruidnagels dan in het zuiden. Peper kwam via een meer zuidelijke route binnen en dat werd daar weer meer gebruikt. De verschillen proef je nog steeds. Ook kardemom en piment komen vaak als smaakmakers terug.”
