Tegen de tijd dat de winter lang lijkt te duren hebben wij altijd iets om naar uit te kijken: het jaarlijkse festival van het Franse Camargue paard: Camargri. Het wordt half februari gehouden in Les Saintes-Maries-de-la-Mer, daar waar de Rhône de Middellandse Zee bereikt. Om te beginnen is het een plezier om vrijwel elke jaar weer te constateren wat een mild klimaat daar heerst ; in februari op een terrasje iets drinken met het zicht op zee, na een reis over de besneeuwde toppen van het Centraal Massief, is écht genieten ! De hotels zijn in de winter goedkoop en een eenvoudige kamer is voldoende, we zijn toch de hele dag op het festivalterrein want daar is zoveel te zien !
Rijdt Mark Rutte ook paard?
Zelf hebben we elf van deze mooie, witte Camargue paarden en daar zijn we reuze trots op. Maar hier komt het crème de la crème van het ras bij elkaar en we zien de meest prachtige exemplaren. Fokhengsten worden trots getoond, maar ook merries met veulens. De gardians, de Franse beroepscowboys, berijden het liefst hengsten, dat toont wat meer macho. Hoewel er vele vrouwelijke ruiters zijn, is de sfeer stoer, meer mannelijk. Het Camargue paard is niet groot, technisch gezien is het een pony, met een stokmaat tussen de 1.40 en 1.50m. Ook in Frankrijk heet dat een pony, behalve…..voor het Camargue paard. De mannelijke trots van de zuidelijke Fransman verdraagt dat niet en dus heeft de Franse regering besloten dat dit ras gewoon als « paard » te boek staat. Ook de vorige Franse president, Nicolas Sarkozy, liet zich uitgebreid fotograferen tijdens een rit op een Camargue paard. Zelf is hij ook geen rijzig persoon en dus past dit « made in France » paard hem perfect. Te zien aan de foto’s is hij geen slecht ruiter. Heeft toch wel iets, een man die zich op z’n gemak voelt op een paard…..Rijdt Mark Rutte ook ? Een ontspannen zigeuner-achtige sfeertje heerst over het hele terrein. Bij aankomst op het parkeerterrein valt het meteen op dat bezoekers en ruiters niet gescheiden worden. Je parkeert je auto naast een trailer waaraan twee paarden staan vastgebonden; de eigenaar is even weg, komt straks wel weer terug. Het Camargue paard staat erom bekend dat hij uren braaf vastgebonden op zijn baas kan blijven wachten. Maar zodra de baas weer opstijgt, verandert het geduldige dier in een vief, voorwaarts rijdier, waarmee je overal naar toe kunt gaan. Bezoekers en ruiters lopen overal door elkaar heen en de organisatie probeert per microfoon de juiste ruiters op tijd in het gelid te krijgen voor de wedstrijden en de demonstraties. Niks gebeurt precies op tijd, heel erg Zuid-Frans……De pizzabakker heeft zijn verkoopkar met blokken verhoogd, zodat de dames en heren ruiters zonder af te stappen een pizza kunnen bestellen en te paard opeten. Ook telefoneren gaat moeiteloos terwijl je met je paard van de ene naar de andere kant van het terrein stapt. Alleen aan de bar, een gezellige soort rietgedekte strandtent aan de rand van een zo’n grote zandbak voor paarden, mag je je paard niet meenemen: het neemt teveel ruimte in! Behalve de nodige buitenbakken en weilanden zijn er ook nog een interessant gebouw: een kolossale Provençaalse Mas, waarin een flink aantal stands staan opgesteld met de nodige koopwaar. We staan zuchtend van bewondering te kijken naar de échte handgemaakte Camargue zadels die rond de 2000 euro kosten….en we kopen enkele originele Camargue paardendekjes: van zuiver wol en canvas, prachtig wit-bruin geblokt en ook bepaald niet te geef….Rolf koopt zo’n prachtig kleurrijk Provençaals overhemd, ik een wijde Spaanse rok. En een paar heuse Camargue laarzen.
