De notenhouten tafel

Anne Bonthuis

2 maart 2013

Sommige zaken hebben veel tijd nodig om gerealiseerd te worden. Ik zit hier achter mijn laptop en die staat op een prachtige tafel van gevlamd notenhout. Heeft mijn man gemaakt! Samen met een goede vriend en dat is maar goed ook, want mijn handige echtgenoot is een zeer pragmatische, snelle knutselaar en die goede vriend bracht nét die juiste hoeveelheid perfectionisme in om een extra mooi resultaat te garanderen. De basis van de tafel is (uiteraard) een walnotenboom die ik nog heb gekend.

Toen wij hier ruim twintig jaar geleden neerstreken gaf de vorige eigenaar van onze boerderij ons bij het afscheid een notenboom cadeau. Het was een grote, oude boom met een imposante diameter. De massieve stam was mooi recht en liet zich bij de plaatselijke zagerij in prachtige, centimeters dikke planken zagen. Eén stuk stam werd verzaagd tot stoere rechthoekige tafelpoten. Eigenlijk wilden we meteen met het hout aan de slag, we hadden tenslotte een flinke tafel nodig voor ons nieuwe huis. Maar hout moet eerst goed drogen. Gebeurt dat niet, dan gaat het verse hout in een verwarmd droog huis zo zeer werken dat je een kromme, wiebelende tafel overhoudt. Het notenhout werd dus achter in de grote schuur te drogen gelegd, keurig met wigjes tussen elke plank en houtklemmen erop om alles goed recht te houden. Er kwam een andere grote tafel in onze woonkamer en daarmee werd schandalig genoeg de partij drogend notenhout vergeten. Er kwamen grote hooibalen voor te liggen. En nog zo het een en ander.

De basis van de tafel is een walnotenboom die ik nog heb gekend

Onlangs vertelde één van onze gasten met passie over mooie houtsoorten. Ook roemde hij de kwaliteit van de Europese walnotenboom, meestal gewoon ‘notenhout’ genoemd. Opeens herinnerde ik me die verzaagde boom. Die was na twintig jaar wel goed droog geworden! Na veel sleuren en sjouwen (wonderbaarlijk wat een mens allemaal bewaard als er voldoende ruimte is) kwam het hout tevoorschijn. Genoeg voor een grote en een kleine tafel. Eerst werden de planken naar een professionele timmerman gebracht om mooi glad geschaafd te worden. Vervolgens werd er veel en zorgvuldig gemeten. Een constructie werd getekend. Gek, je zit vrijwel elke dag van je leven aan een tafel en toch vraag je je zelden af hoe zo’n ding moet worden gemaakt. Wat is de ideale hoogte? De beste breedte? Het werd 80 bij 180 cm voor de grote tafel. De kleine tafel moest er perfect tegenaan geschoven kunnen worden, voor grotere gezelschappen. De breedte werd dus exact dezelfde: 80 cm bij een lengte van een meter. Het werk werd binnen enkele dagen voltooid. Hoera, daar stonden ze, onze nieuwe tafels. Een mooi stuk huisvlijt.

Maar om de waarheid te zeggen, ik was een beetje teleurgesteld. Waar was dat zozeer geroemde vlammende houtpatroon? Ze zagen er eerder saai uit. Totdat de eerste laag lak werd aangebracht… Wow! Ineens zag je de nerven van het hout beter. Na een tweede laag ontstond er opeens een rijke gouden honingkleur. Prachtig! We genieten er nu elke dag van.

Slechts één dilemma houdt me bezig, zo tegen het einde van het jaar. Voor het kerstdiner zoek ik meestal een mooi tafelkleed uit. Weg houtpatroon dus. Of eens proberen te dekken op het blote hout? Een kerststuk in het midden met veel walnoten, als eerbetoon aan het vorige leven van onze tafel. Lijkt me mooi.

WORD ABONNEE

Recente editie


Schrijf je in voor de nieuwsbrief!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."



Meer Overig